Karnik Amca ile artık pastanede buluşamayacağız! | Kadir Akın

Karnik amcayı her zaman Hüdavendigar Cami’nin altındaki pastanede bizi beklerken buluyorduk. Benim için Karnik Amca, yolumuz her Plovdiv’e düştüğünde hep o pastanede , sanki bizim için ayrılmış gibi duran girişte sağdaki masada bizi bekleyecekti. Aksanlı konuşması ile Türkiye politikasına dair sorular soracaktı.

2016 yılında Messenger’ıma Almanca bir mesaj geldi, tanımadığım bir kadın Paramaz kitabımdan sayfa numaralarını da vererek kimi pasajların kaynakları hakkında ayrıntılı bilgiler istiyor, detaylı sorular soruyordu. Bu sorular ancak kitabı okuyan birisi tarafından sorulabilirdi ve kitabın sadece Türkçe baskısı vardı. Sonuçta ben tüm soruları detaylı ve eksiksiz bir şekilde ve Türkçe olarak cevapladım. Tabii soruların neden Almanca sorulduğunu da öğrenmek istedim. Cevap şaşırtıcıydı. Bulgaristan Plovdiv (Filibe) de yaşayan Karnik Nassip Bogvadanyan kitabımı Almanya’da yaşayan bir arkadaşı vasıtasıyla edinmiş, Türkçe bildiği içinde kitabı okumuş, sorularını kızı Azi’ye yazdırmış ancak Azi Türkçe bilmediği için şansını önce Almanca olarak deneyerek bana messenger’dan ulaşmıştı.

Bir yıl sonra yaptığımız Balkan gezisi sırasında yolumuzu bilerek ve isteyerek Plovdiv’e düşürdük, Karnik Amcayla Plovdiv merkezde bulunan Hüdavendigar (Cuma) caminin altındaki pastanede buluştuk. Yaşı 90’lara yakındı. Hem yürüme hem de görmeyle ilgili sıkıntıları vardı ancak yaşına rağmen canlı, dinç, cana yakın ve zihni pırıl pırıl biriydi. Randevuya tek başına geldi. Eşini kaybettikten sonra evinde tek başına yaşamaya devam ettiğini ama kızı Azi’nin sürekli kendisiyle irtibatta olduğunu anlattı. Bir süre sonra bu sohbete Azi’de katıldı. Karnik Amca’nın ısrarlı tatlı, çay, kahve ve limonata ikramları arasında geçen sohbetin bir anında yanında getirdiği paketi açtı. Paketin içinde bir kitap ve bir gazete çıktı. Kitap onun Soykırımın 100. yılıyla ilgili yazdığı bir kitaptı ve imzalayarak bize verdi, sonrada Bulgaristan’da yayınlanan Ermenice gazetenin sayfalarını çevirmeye başladı. Orta sayfa tümüyle Paramaz kitabıma ayrılmıştı. Fotoğrafımın da olduğu sayfayı kendisi hazırlamış ve kitabımı tanıtmıştı. Sayfayı bana tercüme etti. Hem şaşırmış hem de çok heyecanlanmış ve sevinmiştim. Neredeyse 1 yıl önce benimle ve kitabımla ilgili yazılmış bir yazıdan yeni haberdar oluyordum.

Epeyce konuştuk. Ailesi Bilecikliydi 1922 yılında Bulgaristan’a gelmişler, yine Bilecik’li olan eşiyle burada tanışıp evlenmişti. Bulgaristan da Ermenice yayınlanan Vahan gazetesine yazılar yazıyor, Türkiye’de ki siyasi gelişmeleri de yakından takip ediyordu.

Yolumuzu ilerleyen yıllarda birkaç kez daha Plovdiv’e düşürdük. Azi aracılığıyla randevulaştığımız Karnik amcayı her zaman Hüdavendigar Cami’nin altındaki pastanede bizi beklerken buluyorduk. En son geçtiğimiz yaz Kayuş ve Jan ile birlikte görüşmüştük. Benim için Karnik Amca, yolumuz her Plovdiv’e düştüğünde hep o pastanede , sanki bizim için ayrılmış gibi duran girişte sağdaki masada bizi bekleyecekti. Bize güzel tatlılar ısmarlayacak, limonata ile yetinmeyip çay ya da kahve içmemiz için ısrar edecekti. Aksanlı konuşması ile Türkiye politikasına dair sorular soracaktı.

Dün Azi’den Karnik Amcayı kaybettiğimizi öğrendim. 96 yaşındaydı ve insan ömrünün bir sınırı vardı. Neden şaşırdım bilmiyorum. Bir toplantıdaydım ve bir süre kimseye belli etmeden gözlerime doluveren yaşlarla mücadele ettim.

Soykırım sırasında bir kağnı arabasının arkasında gizlice onları Bilecik’ten çıkartan Ayşe Kadını, Azi ve Karnik Amca hep minnetle andılar ve anlattılar. Ayşe kadının varislerini bulup onlara teşekkür etmeyi çok istiyorlardı, aradık, bulamadık.

Kitaplarımı yazdığım o ilk zamandan beri, yaptığım onca söyleşide, bulunduğum onca konferansta, belgeselim Red’in gösterimlerinden sonraki sohpetlerde karşılaştığım ya da kitaplarımı okuyarak bana bir şekilde ulaşan onlarca insanda gördüğüm en gerçek şey şu; dünyanın dört yanına dağılmış Karnik Amca gibi çok insan var ve onlar tüm bu acılara rağmen yaşadıkları topraklardan kopmadılar, bu toprakları özlemeye devam ettikler, ediyorlar…

Toprağın bol olsun Karnik Nassip Bagvadanyan. Şimdi seninle başlayan dostluğumuz kızın Azi ile sürecek. Azi mesajında ‘’ İletişimde kalmaya devam edersek çok mutlu olacağım. Siz her zaman bana iyi geleceksiniz, sizi görmek bana yeniden babamı hatırlama fırsatı verecek’’ diyor. Evet, bizim için de öyle olacak Azi Angelova, seni görmek bize de iyi gelecek ve Karnik Amcayı hatırlama, yad etme fırsatı verecek.