Mektuplar & Rüyalar (26): Unutmak – Naim Kandemir

“Unutmak iyileştirir,” demiş ya Nietzsche, şimdi bu sözü Nietzsche söyledi diye ona hak mı verelim Cengiz? Bakalım hayatımıza, çevremize, arkadaşlarımıza; unutanlar iyileşmiş mi?

Hatırlarsın nasıl cevval arkadaşlarımız vardı. Hepimiz ortalama topu topu dört yılı nasıl da renkli, heyecanlı ve mutlu yaşamıştık. O dört yıl bizlerin mutluluk eşiğiydi. O eşik o yıllarda kaldı ve bizlerden kimse o eşiği aşamadı. Yalan mı Cengiz?

Çok para kazanmayı, mal-mülk edinmeyi manifestosu yapan eski cevvallerden hangisi mutlu oldu da o eşiği aştı? Onlara uzaktan bakan, tanımayan sanır ki Leo Buscaglia’nın Türkiye şubeleri!

Onlar var ya Cengiz onlar; gece evlerine gidip de maskelerini çıkarınca, hele yastıklarına başlarını koyunca, yatakları çivili yatak oluyor!

Maşallah akılları yerinde. Ama, bu dertlerin en büyüğü onlar için. Akılları onlara unutturmuyor, tıpkı çokça kazandıkları paralarının ve mal-mülklerinin unutturmadığı gibi. Bırak unutmasınlar Cengiz; aslını inkâr eden haramzadeymiş zaten.

Bizim kuşak hayatlarının son virajında artık. Herkes gideceği yolu gitti. Unutmak istediklerini unuttu da unutulmayanlar ne olacak Cengiz?

Gençliğimizin saf düşünceleri bizlere ihanet eden hoppa sevgili değil ki biz unutalım onları. O saf düşünceler kimseye ihanet etmedi. Onların üzerine gül koklayanlar ihanetçi. Hem liberalizm, sosyal demokrasi, hele muhafazakârlık ne bed kokar bilirsin Cengiz. Çekilmez ki onların kokusu ciğerlere burcu burcu. Sosyalizm, dayanışma, devrim, mücadele ne mis kokar. Onların kokularını gençliklerinde alıp da şimdi onlara hasret kalanların burnu sızlamaz mı? Sızlar, hem burunları, hem yürekleri. Niye sızlıyor bundan sonra? Madem unutup iyileşeceklerdi? Unutmakla iyileşilmez Cengiz.

Ha, şimdi diyebilirsin ki; hatırladıkça da iyileşilmiyor. İyileşmesin be Cengiz! Hiç değilse hatırlamak onurlu bir şey. İnsan göğsünü gere gere hatırlar da sine, ezile, kaça unutmaya çalışarak yaşanılır mı Cengiz?

Naim Kandemir – 8.12.2020 – Ankara