Devrimci Tiyatrolardan AST’ın kurucusuydu – Doğan Özgüden

7 Haziran, Türkiye devrimci tiyatrosunun iki önemli yaratıcısının farklı zamanlarda hayata veda ettiği bir gün… Daha önce andığımız Mehmet Ulusoy’u 7 Haziran 2005’te kaybettik. 60’lı yıllarda Ankara’da sahne sanatına devrimci ivme kazandıran Ankara Sanat Tiyatrosu (AST)’ın kurucusu Asaf Çiyiltepe’yi de 7 Haziran 1967’de yitirmiştik.

Ölümünün 53. yıldönümünde Çiyiltepe’yi saygıyla anıyoruz.

Şair ve tiyatro oyuncusu Asaf Çiyiltepe 1934’te İstanbul’da dünyaya geldi. 7 Haziran 1967’de bir Anadolu turnesi sırasında İslahiye yakınlarında geçirdiği trafik kazası nedeni ile kaldırıldığı Ankara Hacettepe Hastanesi’nde yaşama veda etti.

Çiyiltepe orta öğrenimini Galatasaray Lisesi’nde tamamladıktan sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde öğrenim görürken 1954’te Haldun Dormen’in yönettiği Cep Tiyatrosu’nda sahneye çıkmaya başladı.

Fransa Dışişleri Bakanlığı tarafından verilen bir burstan yararlanarak tıp eğitimini yarıda bırakıp Fransa’ya gittiğinde Théatre National Populaire’de yönetmen yardımcılığı, Comédie de Saint-Etienne ve Compagnie Chabert’de yönetmenlik ve oyunculuk yaptı.

1959’da Almanya, İsveç ve Finlandiya’da tiyatro üzerine araştırmalar yapan Çiyiltepe 1960’ta yurda döndükten sonra Muhsin Ertuğrul yönetimindeki Şehir Tiyatroları’na girdi.

Daha sonra buradan ayrılarak 1962’de arkadaşlarıyla Arena Tiyatrosu’nu kuruluş çalışmalarına katıldı. Hem sahneye koyup hem de rol aldığı Aslan Asker Şvayk, Übü, Godot’u Beklerken, Ölü Canlar, Sultan Gelin ve 72. Koğuş oyunları çok büyük ilgi gördü.

1963’te Arena Tiyatrosu’nda ayrılarak Ankara’da Ankara Sanat Tiyatrosu’nu (AST) kurdu. Bu tiyatroda Godot’yu Beklerken, Ölü Canlar, Sultan Gelin, Arturo Ui’nin Önlenebilir Tırmanışı gibi oyunlar sahneye koydu, kimi oyunlarda da rol aldı.

En son 1967’de AST’ta Orhan Kemal’in 72. Koğuş adlı oyununu sahneledi. Oyun, Sanatseverler Derneği’nce yılın en iyi oyunu seçildi. Ancak Çiyiltepe oyunun üç sezon boyunca sahnelenerek 140 bin civarındaki seyirciyle buluştuğunu göremeden bir turne sırasında geçirdiği trafik kazasında öldü.

Çiyiltepe Yenilik, Mavi, Yeditepe gibi dönemin önemli dergilerinde yayımlanan şiirleriyle İkinci Yeni akımı içinde yer almış, 1957’de Yunus Nadi yarışmasında En İyi Şiir ödülünü kazanmıştı.