Mektuplar & Rüyalar: Kalplerden ve hayallerden gitmeyen – Naim Kandemir

Ve yeniden gümrahlaşacak bu topraklarda, mezarlarımızdan göverecek yeşil otlar sevincimizin işaretleri olacaktır…

Can arkadaşım!

Nasıl bir zamana denk geldik, diye soruyorsun ya bana; birey olarak ülkenin ve toplumun düştüğü hallere katlanmamız zor iken, insanlığın bu denli çaptan düşmesine dünya ne kadar direnebilir ki?

Büyüyen tepkiler ya bu tepkilere neden olanları derin bir çukura gönderir, ya da tepkiler bu derin çukur tarafından yutulur. Bunun arası çürümenin sürmesidir ki daha berbat bir haldir.

Bizim kuşak bir yenilgiyi daha kaldıramaz. Talihin elinde oyuncak oldum, deniyor ya şarkıda; ülkedeki bunca birikim, bunca mücadele düşünelim bakalım kimlerin elinde oyuncak olmuş olacak yeni bir yenilgide.

***

12 Eylül’den sonra 78’lilerin bir kısmı kapısız bir odada yaşar gibi yaşadılar 40 yıl. Bazıları kendi kapılarını çilingirle veya maymuncukla açıp çekip gittiler yeni hayatlarına. O bir kısım 78’li ise hâlâ o kapıyı arıyor açmak için. Bu onların umudu, kimse ve hiçbir vaat bu umutlarını ellerinden alamadı, alamayacak onların.

Geçmişin karmaşasını bir türlü unutamamak, usulca gitmiş tarihi ve gençliğimizi adeta diriltmeye çalışmak istememiz ideallerimizin güzelliğine olan inancımızla, yenilginin kalplerimizde bıraktığı derin izleri silmek için miydi yoksa?

Miting yaptığımız eski meydanlardan geçerken, o yıllarda attığımız sloganları duyuyoruz ve kendimizi zor tutuyoruz içimizde bağırdığımızı dışa vermemek için. Yoksa meydanın ortasında dönüp herkes bakmaz mı kendi kendine Fabrikalar, tarlalar, siyasi iktidar, her şey emeğin olacak! diye bağıran birine?

Sokaklardaki boyaları dökülmüş eski binaların duvar yüzeylerine çıkan kırık dökük sloganları tamamlama ustası değil miyiz?

Kimileri gençliklerindeki yiğitliklerini hiç terk etmedi. Hep gözüpekti onlar. Sayılarının çok az olduğunu kendileri de biliyor. Yıllar içinde geçmişteki ideallerinin hayatın rutini içerisinde çoğunluk için bir anlamının kalmadığını görüp nabızları biraz düşmüş olsa da gözlerine baktığımızda hâlâ bir tutam barutlarının olduğunu anlayabiliyoruz. İdealleri için, sonucu ne olursa olsun o imtihan günü geldiğinde severek ateşten gömleklerini giymek onlar için ömürlerinin hareketi olur. Bu hareketin vereceği onur hiçbir ödülle kıyaslanamaz.

78’lilerin bir kısmınınyenildiklerinde ellerinde hayalleri ve özlemleri kalmıştı. Bu ellerindeki hayaller ve özlemler yıllarca onların ıstıraplarını artırdığı kadar, dirençlerini de biledi elbette.

***

Öte yandan sıkıntıya ve umutsuzluğa gark olup çıkış yolu bulamayanlar, ucuz reçeller gibi şekerlenip hiçbir işe yaramaz hale gelirler. Solmakta olan bir ömrün son sınırları çizilirken uzaktan eski dostlarına bakıp gözlerini kaçıranların ıstırabını ne dindirebilir?

***

Can dostum,

Gün gelir bu ülkenin çocukları uzun süre ara verilmiş insanlık ve hak mücadelesini lâyıkıyla yeniden başlatırlar.

Belki de hatırlanmadığımız zamanlarda; bu topraklardan cıvgınlar fışkırır ve onlar hayal meyal bizim kuşakları gözlerinde canlandırsalar da okuduklarından, bizler gibi hatıraların altında ezilip kalmadan yeni öyküler yazacaklardır. Ve yeniden gümrahlaşacak bu topraklarda, mezarlarımızdan göverecek yeşil otlar sevincimizin işaretleri olacaktır.

Naim Kandemir – 3 Mart 2021 – Çanakkale